Archeologiczny sukces miał miejsce w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia. Tamtejsi naukowcy natknęli się na groby, których datowanie wskazuje na epokę żelaza. Ta nastąpiła po epoce brązu, a jej początek w naszej części Europy przypadał na okolice 750 roku p.n.e. W innych regionach świata, na przykład w Egipcie, ramy czasowe sięgają znacznie odleglejszej przeszłości, ponieważ tam żelazo obrabiano już tysiące lat wcześniej.
Czytaj też: Tamtejsze kobiety miały naprawdę dziwne czaszki. Znalezione na Bałtyku szczątki to potwierdzają
O ile jednak ostatnio znalezione dowody obejmujące epokę żelaza były dość nieliczne, ponieważ mówi się o kilku grobach, tak znacznie więcej informacji dotyczy początków średniowiecza. Badacze zidentyfikowali pochodzące z tego okresu zagrody, pozostałości stodół, studni czy rowów służących do oddzielania działek rolnych.
W oparciu o liczne dowody można się przekonać, że początek średniowiecza stał pod znakiem całkiem rozwiniętego życia gospodarskiego. Archeolodzy mówią o rozbudowanej infrastrukturze wykorzystywanej do hodowli zwierząt i uprawy roślin. Dokonane przez nich odkrycia nie ograniczały się tylko do tych kwestii. Dotarli również do zagłębień będących pozostałościami po rodzaju ziemianki.
Przeprowadzone w Niemczech wykopaliska zaowocowały odnalezieniem obiektów pochodzących z okresu wczesnego średniowiecza oraz epoki żelaza
Nie były to jednak ziemianki we współczesnym rozumieniu, lecz coś, co w języku niemieckim określa się mianem Grubenhaus. Tego typu budynki znajduje się w Anglii i całej północno-zachodniej Europie, a ich pochodzenie zazwyczaj sięga od V do końca VII wieku. Częściowo ukryte pod ziemią i przykryte dachem, takie obiekty były zdaniem historyków wykorzystywane w formie domów mieszkalnych, warsztatów czy magazynów.
Czytaj też: Bogato zdobiony hełm i 5000 monet. Archeolodzy zgłębiają tajemnice wielkiego znaleziska
To, co obecnie jest równiną zalewową, było w przeszłości idealnym miejscem do prowadzenia upraw, a to ze względu na obecność żyznych gleb. Niestety, dowody związane z osadnictwem w tym regionie sięgają “tylko” średniowiecza. Te pochodzące z epoki żelaza ograniczają się do grobów zawierających skremowane szczątki oraz stosów pogrzebowych. Według archeologów pochodzenie tych znalezisk może sięgać kultury lateńskiej, która nosiła wiele cech typowych dla ludności celtyckiej, ale jednocześnie nie była tożsama z ich kulturą.